Intel lanceert Alder Lake U- en P-serie processors: zullen AMD en Apple verslaan?

Na de lancering in januari van Intel's eerste op Alder Lake gebaseerde 12^th Gen Core mobiele processors, de Alder Lake-H-familie, volgt Intel dat vanmorgen met de formele lancering van de rest van hun mobiele productstapel. Ontworpen om het lagere vermogen van Intel's productstack voor kleinere dunne en lichte laptops te vullen, lanceert het bedrijf vandaag de 28 watt Alder Lake-P-serie processors, evenals de 15 watt en 9 watt Alder Lake-U-serie processors . Laptops op basis van beide subfamilies van processors komen in maart beschikbaar, waar ze zullen strijden tegen rivaliserende AMD's recent gelanceerde Ryzen 6000 Mobile serie.

Technisch gezien is de aankondiging van vandaag van Intel grotendeels een redux in termen van informatie. Het bedrijf kondigde de Alder Lake P- en U-serie aan naast de H-serie chips op CES, hoewel in een oogwenk en je zult het missen, aangezien het grootste deel van Intel's inspanningen gericht waren op de meer dreigende H-reeks. Maar nu de lancering van de H-serie voorbij is en de eerste laptops uit de U/P-serie op de markt komen, gunt Intel zijn processors met een lager vermogen hun moment in de zon.

Naast een herhaling van de specificaties van de processors uit de U/P-serie, inclusief kloksnelheden, aantal cores en geïntegreerde GPU-configuraties, biedt de aankondiging van vandaag ook enkele nieuwe concrete details over het algehele platform. We hebben nu met name bevestiging van welke I/O-opties zijn inbegrepen voor de verschillende low-power chipconfiguraties, evenals het aantal beschikbare USB-poorten en PCIe-lanes. Intel biedt ook een volledige update van zijn Evo-ontwerpprogramma, waarin de bijgewerkte vereisten voor Alder Lake Evo-laptops worden geschetst.

Kerntellingen worden gezellig

Intel richt zich doorgaans op de ultradraagbare markt met zijn U-serie processors, die allemaal eindigen op een U in de productnaam. Afhankelijk van de exacte configuratie, begonnen deze processors met dual-core onderdelen op 9 W, opschalend naar quad-core op 28 W. Deze keer verandert Intel het, deels vanwege het nieuwe hybride kernontwerp.

Uitgaande van de energiezuinige processor van 9 W, classificeert Intel dit als een U-serie processor met twee prestatiekernen, acht efficiëntiekernen en 96 uitvoeringseenheden grafische afbeeldingen in het silicium. Net als bij de ultra-low power Tiger Lake-processors, maakt deze gebruik van een Intel-ontwerp dat bekend staat als 'BGA Type4' of 'UP4', dat zowel de CPU als de chipset op hetzelfde pakket combineert. en is het kleinste processorpakket dat ze aanbieden.

Met 15 W bevinden we ons in de meer traditionele U-serie die we kennen. De pakketgrootte neemt toe tot wat Intel BGA Type3 of UP3 noemt, maar je zult merken dat de CPU-lay-out er identiek uitziet als de 9 W-versie. Dat komt omdat het hetzelfde is: maximaal twee prestatiekernen en acht efficiëntiekernen, dan 96 uitvoeringseenheden op grafische weergave. Dit wordt belangrijk: voor een markt die tegenwoordig gemakkelijk wordt bediend door de Core i9-1195G7 - een 11e generatie 15 W-processor met vier grote kernen - richt Intel zich op minder prestatiekernen en meer efficiëntiekernen voor hun 12e generatie-chips. Het is ook vermeldenswaard dat de chipset ook op sterven ligt, maar meer functionaliteit biedt dan de 9 W-chips.

Terwijl we naar de krachtigere onderdelen gaan, introduceert Intel een nieuwe serie genaamd P, ontworpen om te draaien op 28 W. Intel heeft technisch gezien P eerder gebruikt, maar op de desktop, en deze vervolgens vervangen door F. In in dit geval blijft de P-serie echter in die UP3-vormfactor, maar krijgt het grotere, krachtigere silicium, met maximaal zes prestatiekernen, acht efficiëntiekernen en dezelfde 96 EU-graphics. Het idee hier is dat een leverancier een UP3-notebook kan maken en deze kan uitrusten met een krachtigere P-serie chip of een U-serie met een lager vermogen van 15 W.

Over het algemeen zien we met Alder Lake een fundamentele herschikking van de manier waarop het bedrijf zijn traditionele segmenten 15-09-28 W classificeert.Wat vroeger een homogene processor met 4 cores was, is nu een hybride met 2+8 cores.

Het is ook vermeldenswaard dat de naamgeving van deze processors is gewijzigd ten opzichte van de vorige generatie - ze krijgen niet langer G7-, G4- of G1-achtervoegsels om grafische configuraties aan te duiden. Nu geeft Intel alleen macht aan, door respectievelijk een P of een U te gebruiken.

Aan de top van de P-serie staat de Core i7-1280P, en het is de enige processor uit de P-serie waarop alles is ingeschakeld. Het heeft zes prestatiekernen, acht efficiëntiekernen en biedt een piekturbofrequentie van 4,8 GHz. Alle grafische kernen draaien op een piek van 1,45 GHz en een maximaal turbostroomverbruik van 64 W.

De andere Core i7-onderdelen, de i7-1270P en 1260P, verliezen twee van de prestatiekernen en krijgen in ruil daarvoor een extra basisfrequentie op zowel prestatie- als efficiëntiekernen. Het verlies van twee kernen vermindert ook de L3-cachegrootte van 24 MB tot 18 MB, wat een effect zal hebben op sommige prestatiestatistieken, vooral als deze processors worden gecombineerd met discrete grafische afbeeldingen. Als we naar deze tabel kijken, had Intel van de i7-1280P bovenaan een Core i9 moeten maken om hem te onderscheiden.

In het middenbereik hebben de Core i5-processors dezelfde 4+8-kernconfiguraties als de meeste i7-onderdelen, maar zijn de piekturbofrequentie en grafische weergave iets verlaagd, van 96 uitvoeringseenheden naar 80 uitvoeringseenheden. Dit is een daling van 16%, maar de frequenties zijn nog steeds equivalent. Intel vermeldt deze processors nog steeds als 28 W Base, 64 W turbo.

De achterkant is de Core i3-1220P, die slechts twee efficiëntie-cores en acht prestatie-cores biedt. De geïntegreerde graphics zijn ook verder teruggebracht, met nog een daling tot 64 uitvoeringseenheden, maar nog steeds hetzelfde elektrische raam van 28-64 W. Deze Core i3-P lijkt erg op wat de beste Core i7-U-processors in die configuratie zullen zijn, maar de Core i7-U is veel efficiënter.

Als de overgang van P naar U geen weggevertje was dat we naar beneden komen, maakt Intel dit onderscheid ook door een 5 als laatste cijfer in elke processor te plaatsen. Dat komt omdat de 0-delen de nog lagere 9 zijn W hardware zullen we wat verderop bespreken.

De toplijn Core i7-U van 15 W bestaat uit twee processors, elk met twee prestatiekernen en acht efficiëntiekernen, waarbij de Core i7-1265U een turbo tot 4,8 GHz heeft. Beide delen hebben 96 uitvoeringseenheden voor grafische weergaven tot 1,25 GHz, wat iets langzamer is dan de P-serie. Maar het vermogensbereik wordt vermeld als 15 W op basis en 55 W op turbo. Uiteindelijk is dit eerlijk gezegd geen enorm verschil met de P-serie, aangezien de U-serie aan de bovenkant slechts 9 W minder is voor het verlies van vier prestatiekernen.

Mid-range Core i5-U met 15 W heeft dezelfde i7-naar-i5-reductie die we zagen in de P-serie. We krijgen nog steeds twee prestatiekernen en acht efficiëntiekernen, maar de geïntegreerde grafische kaart gaat van 96 naar 80 uitvoeringseenheden. Het vermogensbereik van 15-55W is nog steeds hetzelfde.

Nu aan de onderkant is waar we interessant worden. Er is een enkele Core i3, die draait in een 2+4-configuratie met 64 uitvoeringseenheden, maar het zijn de Pentium en Celeron die het bekijken waard zijn. Zowel de Pentium 8505 als de Celeron 7305 (merk op dat er geen U is) werken met slechts een enkele prestatiekern, vier efficiëntiekernen en 48 uitvoeringseenheden op grafische afbeeldingen. In onze lijsten heeft Intel de Pentium met turbofrequenties tot 4,4 GHz, terwijl de Celeron nog steeds geen enkele vorm van turboboost krijgt. Wat we uiteindelijk krijgen, is een configuratie met 5 kernen.

Grappig genoeg, wanneer we overstappen op de 9 W-familie van hardware, verandert er niet veel, elke configuratie heeft nog steeds hetzelfde aantal cores als de 15 W-versie, hoewel in elk geval de basisfrequenties lager zijn. Deze 9 W-processors ook hebben slechts een maximaal turbo-verbruik van 29 W. Het is de moeite waard om erop te wijzen dat hoewel de twee i7's er identiek uitzien, de bovenste i7 vPro Enterprise ondersteunt, terwijl de andere alleen vPro Essentials ondersteunt. Dezelfde afbakening bestaat ook voor de Core i5-onderdelen.

Tussen de drie families zijn er enkele andere verschillen.

De 9W-processors ondersteunen zowel LPDDR4-4267 als LPDDR5-5200, terwijl de 15W- en 28W-processors deze ondersteunen, evenals DDR4-3200 en DDR5-4800. Gewoonlijk betekent ondersteuning voor DDR het dubbele van de beschikbare piekgeheugencapaciteit, wat leidt tot 128 GB op DDR4/DDR5 en slechts 64 GB op LPDDR4/LPDDR5.

De 28 W-processors hebben ook Turbo Boost Max 3.0, de marketingnaam van Intel voor de favoriete kern. Het betekent dat een van de kernen van de P-serie Core i7 wordt aangeduid als de 'beste' kern en hoger kan turbo'en dan de andere, meestal +100 MHz of +200 MHz, afhankelijk van de configuratie. Dit zou de Core i7-1280P van 4,8 GHz naar 5,0 GHz duwen.

Alder Lake U/P-platform – geen x8 voor discrete graphics

Naast een samenvatting van de processorspecificaties die ze in januari aankondigden, biedt de aankondiging van vandaag van Intel eindelijk ook wat concrete informatie over de rest van de chipset/platformmogelijkheden die zullen worden geleverd met de meer mobiele Alder Lake-processors. Kortom, ze lijken veel op wat we zagen met ADL-H, maar zonder de x8-link voor discrete graphics.

Voor de chips uit de P-serie en 15W U-serie zijn er twee sets van vier PCIe 4.0-lanes voor opslag en nog eens twaalf PCIe 3.0-lanes. Er is ook ondersteuning voor maximaal vier Thunderbolt 4-poorten voor externe I/O, samen met 4 USB 3.x en 10 USB 2.x root-hubs. Zelfs SATA wordt nog steeds ondersteund, met 2 SATA-hostpoorten ingebouwd in de on-chip PCH. Tot slot, net als bij elk ander Intel-platform in deze generatie, bevatten deze chips allemaal Intel's geïntegreerde Wi-Fi 6E en Gigabit Ethernet MAC's, waarbij fabrikanten alleen een geschikte PHY- en RF-front-end hoeven toe te voegen.

Over het algemeen sluit het wegvallen van de x8-link van ADL-H die was gereserveerd voor discrete graphics niet uit dat geïntegreerde graphics aan een laptop uit de P/U-serie kunnen worden toegevoegd, maar het betekent wel dat laptopfabrikanten op een van de twee PCIe moeten tikken 4.0 x4 links die normaal worden gebruikt voor opslag.De netto-impact is dat OEM's voor traditionele ultradraagbare gaming-laptops, zoals de Razer Blade Stealth 13, slechts één NVMe SSD kunnen gebruiken (tenzij ze erg creatief worden met de PCIe 30-lanes).

Voor Intel helpt dit om meer onderscheid te maken tussen de H- en P-platforms dan alleen TDP's, maar ook Intel verwacht niet dat veel OEM's een discrete GPU toevoegen aan een laptop uit de P-serie. Met 96 EU iGPU-configuraties beschikbaar op elk niveau, verwacht Intel dat het grootste deel van de laptops uit de P-serie (en vrijwel alle U-series) de geïntegreerde grafische kaart zullen behouden.

Wat betreft de 9 W U-serie processors, deze onderdelen verliezen wat meer I/O-connectiviteit om ruimte- en stroomredenen. Hier is slechts 1 PCIe 4.0 x4-rootpoort beschikbaar voor opslag en 10 PCIe 3.0-lanes voor algemene I/O. Ondertussen is het aantal TB4/USB4-poorten gehalveerd tot twee, die worden ondersteund door 4 USB 3.x root-hubs en 6 USB 2.x root-hubs. Verder zijn dezelfde Wi-Fi 6E/GigE-functies beschikbaar als op de krachtigere chips.

Evo-specificaties van de derde generatie

Eindelijk maakt Intel vanmorgen ook de volledige specificaties voor hun Alder Lake Evo-platform bekend. Nu op de derde generatie, is Evo Intel's ontwerpverificatie-/specificatieprogramma voor ultradraagbare laptops, om OEM's niet zo subtiel aan te sporen om meer premium dunne en lichte laptops te maken dan wat ze normaal zouden doen.

Hoewel het niet ongebruikelijk is dat Intel zijn OEM's pusht om betere apparaten te bouwen, is met name het Evo-programma belangrijker geworden bij Intel nu voormalig x86-klant Apple hun eigen processors ontwikkelt. Op de een of andere manier is Apple vaak de trendsetter geweest op het gebied van laptopontwerp, dus het is een grote zorg voor Intel dat Apple's laptops x86-laptops kunnen verslaan op meer manieren dan alleen de CPU. Natuurlijk is Evo in dat opzicht niet alleen bedoeld om Apple tegen te gaan, maar Intel moet ervoor zorgen dat ze Apple niet ongecontroleerd achterlaten in de laptopruimte.

De Evo-specificatie omvat het instellen van minima voor zaken als batterijduur, ondersteuning voor Thunderbolt en Wi-Fi 6E, een goed beeldscherm, ondersteuning voor AI en een specifiek reactieniveau. Om een ​​laptop als een Evo-ontwerp te kunnen bestempelen, moet deze worden gevalideerd door Intel. Vaker wel dan niet, worden Evo-notebooks sowieso samen met Intel ontwikkeld, waardoor validatie niet veel meer dan een formaliteit is.

De derde generatie van de specificatie brengt op zijn beurt geen enorme veranderingen aan ten opzichte van de Tiger Lake Evo-specificatie. De focus ligt nog steeds op reactievermogen, snelle wektijden en batterijlevensduur van meer dan 9 uur voor wat Intel beschouwt als "echte" gebruiksscenario's, met laptopontwerpen variërend van 12 tot 16 inch en minder dan 15 mm dik. Maar natuurlijk maakt de nieuwe specificatie gebruik van Alder Lake-processors, en lenen van dat platform maakt Wi-Fi 6E nu een verplichte vereiste. Thunderbolt 4 blijft ook een vereiste, hoewel dat grotendeels een freebie is voor leveranciers, aangezien het volledig is ingebakken in de CPU/het platform.

In het licht van de vaak ellendige ervaringen met videoconferenties die velen de afgelopen twee jaar hebben moeten doorstaan ​​door thuis te werken (red: mijn, waar is de tijd gevlogen?), dringt Intel er bij OEM's ook op aan om wat extra technologie te implementeren. om die ervaring te verbeteren. Dit omvat onderdrukking van achtergrondruis met behulp van Intel's Gaussian Neural Accelerator (GNA) -blok, evenals videoverwerking met behulp van Intel's geïntegreerde Image Processing Unit (IPU). Intel spoort OEM's ook aan om 1080p (of betere) webcams op te nemen – in tegenstelling tot de huidige trend van 720p-webcams – maar dit is niet echt een Evo-vereiste.

Dit jaar rolt Intel ook een versie van de Evo-specificatie uit speciaal voor laptops met opvouwbare schermen.De nieuwste ontwikkeling rond het  Horseshoe Bend-ontwerpconcept, laptops met dit ontwerp komen eindelijk op de markt, en Intel heeft een Evo-specificatie samengesteld waarin hun unieke ontwerpelementen zijn verwerkt. De belangrijke regels hier zijn dat, bovenop alle Evo-basisvereisten, opvouwbare Evo-laptops moeten minimaal 16 inch zijn met ten minste een QHD-resolutie. En ze zullen een afzonderlijk Bluetooth-toetsenbord moeten gebruiken, zodat het toetsenbord kan worden weggenomen en de opvouwbare pc volledig kan worden gebruikt.

Ten slotte biedt Intel ook een vroege aankondiging van een nieuwe technologie voor het ervaren van meerdere apparaten die het bedrijf van plan is tegen het einde van 2022 uit te rollen. Op een pagina van Apple, Huawei en enkele andere laptop-OEM's, Intel ontwikkelt zijn eigen softwarestack voor meerdere apparaten, zodat gebruikers naadloos kunnen schakelen tussen pc's, tablets en telefoons. Het doel is dat dit cross-OS/cross-device is, en in de praktijk vermoed ik dat dit betekent dat je tussen Windows-pc's en Android-telefoons/-tablets moet schakelen, gezien het vereiste niveau van samenwerking met leveranciers.

Uiteindelijk is het project dat Intel doet wat Intel vaak doet: proberen in te grijpen en een coherenter ecosysteem te ontwikkelen dan de verspreide functionaliteit die door hun OEM's wordt geboden. Intel heeft meer invloed vanwege hun omvang, om nog maar te zwijgen van het spelen van een cruciale rol in de ontwikkeling van de hardware die de pc's in deze opstelling zouden gebruiken, dus het bedrijf is vaak tot meer in staat. Tegelijkertijd geeft het Intel ook de kans om gebruik te maken van hun radiosoftwaretechnologie, waar hun radioteams ongetwijfeld graag een kans op maken.

Er zijn nog een aantal maanden te gaan, maar voor nu is het Intel's doel om hun multi-device-technologie op tijd voor de feestdagen uit te brengen, zij het alleen om Evo-laptops te "selecteren".